YÂSÎN SÛRESİ: "KALPLERİN ŞİFASI"

Hayatın telaşı, kalbin sıkışıklığı ve ruhun huzur arayışı içinde olduğumuz anlarda elimizi uzattığımız en güçlü kaynağımız Kur’an’dır. Onun kalbi sayılan Yasin Suresi, Müslümanların gönlünde bambaşka bir yere sahiptir. Her bir ayeti, yalnızca dilimizde değil, ruhumuzda da yankı bulur. Yâsîn Sûresi, tevhid, risâlet ve âhiret inancını kalbe işlerken; gece–gündüz, güneş–ay ve “ölü toprağın dirilişi” gibi kevnî ayetlerle derin bir tefekkür ufku açar. Cenazelerde, dualarda, sevinçte ve hüzünde en çok okunan bu sure, kalplere şifa, gönüllere huzur, zihinlere dinginlik taşır.

Yâsîn Sûresi Arapça Yazılışı

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يس (1) وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ (2) إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (3) عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (4) تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (5) لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (6) لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (7) إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ (8) وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (9) وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (10) إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ (11) إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ (12) وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ (13) إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ (14) قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ (15) قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ (16) وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (17) قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (18) قَالُوا طَائِرُكُم مَّعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (19) وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ (20) اتَّبِعُوا مَن لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ (21) وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (22) أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنقِذُونِ (23) إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (24) إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ (25) قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ (26) بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ (27) وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ (28) إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30) أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31) وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32) وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33) وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ (34) لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (35) سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (36) وَآيَةٌ لَّهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ (37) وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38) وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39) لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40) وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41) وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42) وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ (43) إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ (44) وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45) وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (47) وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (48) مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49) فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ (50) وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ (51) قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا ۜ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52) إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53) فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (54) إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55) هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ (56) لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ (57) سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِيمٍ (58) وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59) أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (60) وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (61) وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62) هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (63) اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (64) الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65) وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ (66) وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67) وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68) وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ (69) لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (70) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ (71) وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ (72) وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (73) وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ (74) لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ (75) فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (76) أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ (77) وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ (78) قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (79) الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ (80) أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (81) إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَن يَقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ (82) فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (83)

Yâsîn Sûresi Türkçe Okunuşu

Bismillâhirrahmânirrahîm.

Yâsîn.

Vel Kur’ânil hakîm.

İnneke leminel mürselîn.

Alâ sırâtin müstakîm.

Tenzîlel azîzirrahîm.

Litünzira kavmen mâ ünzire âbâühüm fehüm ğâfilûn.

Lekad hakka’l kavlü alâ ekserihim fehüm lâ yu’minûn.

İnnâ cealnâ fî a’nâkihim aglâlen fehiye ilel ezkâni fehüm mukmehûn.

Ve cealnâ min beyni eydîhim sedden ve min halfihim sedden feağşeynâhum fehum lâ yubsırûn.

Ve sevâün aleyhim e enzertehüm em lem tünzirhüm lâ yu’minûn.

İnnemâ tünziru menittebe’a’z zikra ve haşiyerrahmâne bilğaybi febeşşirhu bimagfiratin ve ecrin kerîm.

İnnâ nahnu nuhyil mevtâ ve nektubu mâ kaddemû ve âsârehum ve kulle şey’in ahsaynâhu fî imâmin mubîn.

Vadrib lehum meselen ashâbel karyeh iz câehel mürselûn.

İz erselnâ ileyhimüsneyni fekezzebûhumâ fe’azzezna bi sâlisin fekâlû innâ ileyküm mürselûn.

Kâlû mâ entüm illâ beşerun mislünâ ve mâ enzelerrahmânü min şey’in in entüm illâ tekzibûn.

Kâlû rabbunâ ya’lemu innâ ileyküm le mürselûn.

Ve mâ aleynâ illel belâğul mubîn.

Kâlû innâ tetayyernâ biküm le in lem tentehû le nercümenneküm ve le yemessenneküm minnâ azâbun elîm.

Kâlû tâirukum meaküm e in zukkirtum bel entüm kavmun müsrifûn.

Ve câe min aksâl medîneti racülün yes’â kâle yâ kavmittebiûl murselîn.

İttebiû men lâ yes’elüküm ecran ve hum muhtedûn.

Ve mâ liye lâ a’budullezî fataranî ve ileyhi turceûn.

E ettehizu min dûnihî âliheten in yüridnirrahmânu bi durrin lâ tuğni annî şefâatühüm şey’en velâ yunkizûn.

Innî izin lefî dalâlin mubîn.

Innî âmentu birabbiküm fesmau’n.

Kîle’dhulil cennete kâle yâ leyte kavmî ya’lemûn.

Bimâ gafere lî rabbî ve cealenî minel mukremîn.

Ve mâ enzelnâ alâ kavmihi min ba’dihî min cündin minessemâi ve mâ kunnâ munzılîn.

İn kânet illâ sayhaten vâhideten feizâ hum hâmidûn.

Yâ hasreten alel ‘ibâd, mâ ye’tîhim min resûlin illâ kânû bihî yestehziûn.

Elem yerav kem ehleknâ kablehum minel kurûni ennehum ileyhim lâ yercıûn.

Ve in kullün lemmâ cemî’un ledeynâ muhdarûn.

Ve âyetün lehumul ardu’l meytetü ahyeynâhâ ve ahracnâ minhâ habben fe minhû ye’kulûn.

Ve cealnâ fîhâ cennâtin min nahîlin ve a’nâb(ın) ve feccernâ fîhâ minel uyûn.

Liye’kulû min semerihî ve mâ amilet(h)u eydîhim e felâ yeşkurûn.

Subhânellezî halegal ezvâce küllehâ mimmâ tunbitul ardu ve min enfusihim ve mimmâ lâ ya’lemûn.

Ve âyetün lehumül leylü neslehû minhünnehâr fe izâ hum muzlimûn.

Ve’ş şemsü tecrî li müstekarrin lehâ zâlike takdîrul azîzil alîm.

Vel kamer kaddernâhu menâzile hattâ âde kel urcûnil kadîm.

Lâ’ş şemsu yenbagî lehâ en tudrike’l kamer ve lâl leylu sâbikun nehâr; ve kullun fî felekin yesbehûn.

Ve âyetül lehum ennâ hamilnâ zurriyyetehum fil fulkil meşhûn.

Ve halaknâ lehum mim mislihî mâ yerkebûn.

Ve in neşe’ nugrıkhum felâ sarîha lehum ve lâ hum yunkazûn.

İllâ rahmeten minnâ ve metâan ilâ hîn.

Ve izâ kîle lehumuttekû mâ beyne eydîküm ve mâ halfe-küm lealleküm turhamûn.

Ve mâ te’tîhim min âyetin min âyâti rabbihim illâ kânû anhâ mu’ridîn.

Ve izâ kîle lehum enfikû mimmâ razekakumullâh, kâlellezîne keferû lillezîne âmenû: enut’imu men lev yeşâullâhu et’amehû in entum illâ fî dalâlin mubîn.

Ve yekûlûne metâ hâzel va’du in küntüm sâdikîn.

Mâ yenzurûne illâ sayhaten vâhideten te’huzuhum ve hum yehissimûn.

Felâ yestetîûne tavsıyeten ve lâ ilâ ehlihim yercıûn.

Ve nufıha fîs sûri fe izâ hum minel ecdâsi ilâ rabbihim yensilûn.

Kâlû yâ veylenâ men beasenâ min merkadinâ hâzâ mâ veaderrahmânu ve sadakal mürselûn.

İn kânet illâ sayhaten vâhideten fe izâ hum cemî’un ledeynâ muhdarûn.

Fel yevme lâ tuzlemu nefsun şey’en ve lâ tuczevne illâ mâ kuntum ta’melûn.

İnne ashâbel cenneti’l yevme fî şuğulin fâkihûn.

Hum ve ezvâcuhum fî zilâlin alâl erâiki muttekiûn.

Lehum fîhâ fâkihetun ve lehum mâ yedde’ûn.

Selâmun kavlen min rabbin rahîm.

Vemtezûl yevme eyyühel mücrimûn.

Elem a’hed ileyküm yâ benî Âdeme en lâ ta’buduş şeytân, innehu lekum aduvvun mubîn.

Ve eni’budûnî hâzâ sırâtun müstakîm.

Ve lekad edalle minkum cibillen kesîrâ, e felem tekûnû ta’kilûn.

Hâzihî cehennemu’lletî kuntum tu’adûn.

Islevhâ’l yevme bimâ kuntum tekfurûn.

El yevme nahtimu alâ efvâhihim ve tükellimunâ eydîhim ve teşhedu erculuhum bimâ kânû yeksibûn.

Ve lev neşâü letamesnâ alâ a’yunihim festebakus sırâta fe ennâ yubsırûn.

Ve lev neşâü lemesahnâhum alâ mekânetihim fe mestetâû mudıyyev ve lâ yercıûn.

Ve men nuammirhu nunekkishu fî’l halk; e felâ ya’kilûn.

Ve mâ allemnâhu’ş şi’re ve mâ yenbagî leh; in huve illâ zikrun ve Kur’ânün mubîn.

Li yunzira men kâne hayyen ve yehikka’l kavlu alel kâfirîn.

E ve lem yerav ennâ halaknâ lehum mimmâ amilet eydînâ en’âmen fe hum lehâ mâlikûn.

Ve zellelnâhâ lehum fe minhâ rekûbühum ve minhâ ye’kulûn.

Ve lehum fîhâ menâfi’u ve meşâribu e fe lâ yeşkurûn.

Vettehazu min dûnillâhi âliheten leallehum yunsarûn.

Lâ yestetîûne nasrahum ve hum lehum cündun muhdarûn.

Felâ yahzunka kavluhum; innâ na’lemu mâ yusirrûne ve mâ yu’linûn.

E ve lem yeral insânu ennâ halaknâhu min nutfetin fe izâ huve hasîmun mubîn.

Ve darabe lenâ meselen ve nesiyye halgah, kâle: men yuhyîl izâme ve hiye ramîm.

Kul yuhyîhellezî enşe’e-hâ evvele merrah ve huve bi kulli halkin alîm.

Ellezi ceale lekum mine’ş şeceri’l ahdari nâran fe izâ entüm minhû tûkidûn.

E ve leyse’llezî halegas semâvâti vel arda bi kâdirin alâ en yahluga mislehüm; belâ ve huve’l hallâkul alîm.

İnnemâ emruhû izâ erâde şey’en en yekûle lehû kun fe yekûn.

Fe sübhânellezî biyedihî melekûtu kulli şey’in ve ileyhi turceûn.

Not: Okunuş, öğrenme amaçlıdır; tilavet sevabı için Arapça aslıyla okumak esastır.

Yâsîn Sûresi Meâli ve Anlamı

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.

1. Yâ, Sîn.
2. Yemin olsun o hikmetlerle dolu Kur’an’a ki.
3. Hiç kuşkusuz, sen, gönderilen elçilerdensin.
4. Dosdoğru bir yol üzerindesin.
5. Azîz ve Rahîm’in indirdiği üzeresin.
6. Babaları uyarılmamış, tam gaflet içinde bir toplumu uyarman için gönderildin.
7. Yemin olsun ki, onların çoğuna söz hak olmuştur, artık onlar iman etmezler.
8. Biz onların boyunlarına bukağılar geçirdik. Bukağılar çenelere dayanmıştır da bu yüzden onların kafaları yukarı kalkıktır.
9. Önlerine bir set, arkalarına da başka bir set çektik. Böylece onları kuşatıp sardık; artık onlar görmezler.
10. Sen ha uyarmışsın onları ha uyarmamışsın, fark etmez onlar için; inanmazlar.
11. Sen ancak o zikre/Kur’an’a uyan ve görmediği halde Rahman’dan korkan kimseyi uyarırsın. Böylesini bir bağışlanma ve seçkin bir ödülle müjdele!
12. Biz, yalnız biz, ölüleri diriltiriz ve onların önden gönderdiklerini de eserlerini de yazarız. Zaten biz her şeyi apaçık bir kütükte ayrıntılı olarak kaydetmişizdir.
13. Onlara o kent halkını örnek ver. Hani, elçiler gelmişti oraya.
14. Hani, biz onlara iki kişi göndermiştik, onları yalanlamışlardı. Bunun üzerine biz, üçüncü bir kişiyle destek vermiştik. Şöyle demişlerdi: “Biz, size gönderilen elçileriz!”
15. Kent halkı dedi ki: “Siz, bizim gibi birer insandan başka şey değilsiniz. Rahman hiçbir şey indirmemiştir. Siz sadece yalan söylüyorsunuz.”
16. Dediler: “Rabbimiz biliyor ki, biz size gönderilmiş elçileriz.”
17. “Bize düşen, açık bir tebliğden başka şey değildir.”
18. Dediler: “Sizin yüzünüzden uğursuzlukla karşılaştık. Eğer bu işe son vermezseniz, sizi mutlaka taşlayacağız. Ve bizden size acıklı bir azap kesinlikle dokunacaktır.”
19. Dediler: “Uğursuzluk kuşunuz sizinle beraberdir. Size öğüt verildi diye mi bütün bunlar? Hayır, siz savurganlığa sapmış bir topluluksunuz.”
20. Kentin öbür ucundan bir adam koşarak gelip şöyle dedi: “Ey topluluk, bu elçilere uyun!”
21. “Sizden herhangi bir ücret istemeyenlere uyun. Onlardır doğruyu bulanlar.”
22. “Beni yaratana ne diye kulluk etmeyecekmişim ben? Ve sizler de O’na döndürüleceksiniz.”
23. “O’ndan başka tanrılar mı edineyim ben? Eğer Rahman bana bir zarar dilerse onların şefaati benden hiçbir şeyi savamaz; beni kurtaramazlar.”
24. “Bu durumda ben elbette ki açık bir sapıklığın içine düşerim.”
25. “Ben, sizin Rabbinize iman ettim, artık dinleyin beni!”
26. “Gir cennete!” denildi. Dedi: “Kavmim bir bilebilseydi?
27. Ki Rabbim beni affetti; beni ikram edilenlerden kıldı.”
28. Biz onun ardından kavmi üzerine gökten bir ordu indirmedik, indirecek de değildik.
29. Olan, sadece korkunç titreşimli bir sesti. Ve bir anda sönüverdiler.
30. Yazık şu kullara! Kendilerine gelen her resulle mutlaka alay ederlerdi.
31. Görmediler mi, kendilerinden önce nice nesilleri helâk ettik. Onlar artık bir daha bunlara dönmeyecekler.
32. Ancak herkes toplandığında, onlar da huzurumuzda hazır bulundurulacaklar.
33. Ölü toprak onlar için bir mucizedir. Onu dirilttik, ondan dane çıkardık; işte ondan yiyorlar.
34. Onda hurmalardan, üzümlerden bahçeler oluşturduk, ondan pınarlar fışkırttık;
35. Ki onun ürününden ve ellerinin yapıp ettiğinden yesinler. Hâlâ şükretmiyorlar mı?
36. Şanı yücedir o Allah’ın ki; toprağın bitirdiklerinden, onların öz benliklerinden ve nice bilmediklerinden bütün çiftleri yaratmıştır.
37. Gece de onlar için bir mucizedir. Gündüzü ondan soyup alırız da onlar karanlığa gömülüverirler.
38. Güneş, kendine özgü bir durak noktasına doğru akıp gidiyor. Aziz, Alîm olanın takdiridir bu.
39. Ay’a gelince, biz onun için de bir takım menziller belirledik. Nihayet o, eski hurma sapının eğrilmişi gibi geri döner.
40. Güneş’in Ay’a ulaşıp çatması gerekmez. Gecenin de gündüzü geçmesi gerekmez. Her biri bir yörüngede yüzmektedir.
41. Züriyetlerini o dopdolu gemilerde taşımamız da onlar için bir ayettir.
42. Onlar için gemilere benzer, binecekleri başka şeyler de yarattık.
43. Eğer dilersek onları boğarız. Bu durumda ne kendileri için feryat eden olur ne de kurtarılırlar.
44. Ancak bizden bir rahmet olarak bir süreye kadar daha nimetlensinler diye kurtarılırlar.
45. Onlara, “Önünüzdekinden ve arkanızdakinden sakının ki, size merhamet edilebilsin!” denildiğinde, hiç aldırmazlar.
46. Çünkü Rablerinin ayetlerinden kendilerine bir ayet gelince, mutlaka ondan yüz çevirmişlerdir.
47. Onlara, “Allah’ın size lütfettiği rızıklardan dağıtın!” dendiğinde, nankörlüğe sapanlar, iman edenlere şöyle derler: “Allah’ın, dilediği takdirde yedirip doyuracağı kişiyi biz mi doyuracağız? Siz açık bir sapıklık içindesiniz.”
48. Bir de şöyle derler: “Eğer doğru sözlüler iseniz, bu tehdit ne zaman?”
49. Sadece korkunç titreşimli bir sesi bekliyorlar. Onlar çekişip dururlarken, o ses onları ansızın yakalayacaktır.
50. O zaman ne bir tavsiyede bulunmaya güçleri yetecek ne de ailelerine dönebilecekler.
51. Sûra üfürülmüştür! Bak, işte kabirlerden, Rablerine doğru akın akın gidiyorlar.
52. Şöyle diyecekler: “Vay başımıza gelene! Kim kaldırdı bizi mezarımızdan? Rahman’ın vaat ettiği işte bu! Peygamberler doğru söylemişler.”
53. Topu topu korkunç bir tek ses. Ve bakmışsın, hepsi birden huzurumuzda divan durmaktadır.
54. O gün hiçbir canlıya, hiçbir şekilde haksızlık edilmez. Sizler, sadece yapıp ettiklerinizin karşılığı olarak cezalandırılırsınız.
55. O gün cennet halkı bir uğraş içinde eğlenip ferahlamaktadır.
56. Kendileri ve eşleri, gölgeliklerde, koltuklar üzerinde yaslanmışlardır.
57. Orada kendileri için meyveler var. İstedikleri her şey kendilerinin olacak.
58. Rahîm Rab’den bir de sözlü selâm!
59. Ey günahkârlar! Bugün şöyle ayrılın!
60. Ey Âdemoğulları! Ben size, “Şeytana kulluk etmeyin, o sizin için açık bir düşmandır!” demedim mi?
61. “Bana ibadet edin, dosdoğru yol budur!” demedim mi?
62. Yemin olsun, şeytan içinizden birçok nesli saptırmıştı. Aklınızı hiç işletmiyor muydunuz?
63. Alın size, tehdit edildiğiniz cehennem!
64. İnkâr edip durmanız yüzünden dalın oraya bugün!
65. O gün, ağızlarını mühürleyeceğiz. Bize elleri konuşacak, ayakları da kazanmış olduklarına tanıklık edecek.
66. Dilesek, gözlerini siler, onları elbette kör ederiz. O zaman yola koyulmak isterler ama nasıl görecekler?
67. Dilesek, onları oldukları yerde hayvana çeviririz. O zaman ne ileri gitmeye güçleri yeter ne de geri dönebilirler.
68. Kimi uzun ömürlü kılarsak, onu yaratılışta gerisin geri çeviririz. Hâlâ akıllarını işletmiyorlar mı?
69. Biz o Peygamber’e şiir öğretmedik. Şiir ona yaraşmaz. Ona vahyedilen, bir öğütten ve apaçık bir Kur’an’dan başka şey değildir;
70. Diri olanı uyarsın ve inkârcılar üzerine söz hak olsun diye indirilmiştir.
71. Görmediler mi, ellerimizin yapıp ettiklerinden, kendileri için nice hayvanlar yarattık da onlar, bu hayvanlara sahip oluyorlar.
72. O hayvanları onlara boyun eğdirdik. Onlardan binekleri vardır ve onlardan bir kısmını da yiyorlar.
73. O hayvanlarda onlar için birçok yararlar var, içecekler var. Hâlâ şükretmiyorlar mı?
74. Kendilerine yardım edilir ümidiyle Allah’tan başka ilahlar edindiler.
75. Oysa, o ilahlar bunlara yardım edemezler. Tam aksine, bunlar, o ilahlara hizmet eden ordular durumundadır.
76. Artık onların sözü seni üzmesin! Biz onların sır olarak tuttuklarını da açıkladıklarını da biliyoruz.
77. Görmedi mi insan, kendisini bir spermden yarattığımızı! Bir de bize açık bir hasım kesilmiştir o.
78. Kendi yaratılışını unutmuş da bize örnek veriyor. Ve bir de şöyle diyor: “Şu çürümüş kemiklere kim hayat verecek?”
79. De ki: “Onlara hayatı verecek olan, onları ilk kez yaratandır. O, bütün yaratılmışları çok iyi bilendir.”
80. O size, o yeşil ağaçtan bir ateş oluşturdu da siz ondan tutuşturup duruyorsunuz.
81. Gökleri ve yeri yaratan, onların benzerini yaratmaya güç yetiremez mi? Elbette güç yetirir. Her şeyi bilen Alîm, sürekli yaratan Hallâk O’dur.
82. O bir şeyi istediğinde, buyruğu sadece şunu söylemektir: “Ol!” Artık o, oluverir.
83. Her şeyin egemenliği elinde olan o Yaratıcının şanı çok yücedir! Sonunda O’na döndürüleceksiniz.

Yâsîn Sûresi Tefsiri

1–6. Ayetler: Yemin, risâlet ve “Hakîm Kur’ân”

Kur’ân, “hikmetle dolu” olduğu için inanç, ibadet, ahlâk ve muâmelelerde sapasağlam ilkeler getirir. “Azîz ve Rahîm” olan Allah’tan peyderpey inmiştir. Bu giriş, Hz. Muhammed’in (s.a.s.) gerçek bir rasûl olduğunu bildirir; muhatap ise uzun süre uyarı almamış, gaflete düşmüş topluluktur.

Öne çıkan mesaj: Kur’ân’ın kaynağı rahmettir; otoritesi ise yenilmez bir kudrettir. Peygamberlik hakikattir.

7–12. Ayetler: İnâdın zinciri, uyarının hedefi ve amel defteri

İnat ve kibir, insanın boynuna “zincir” gibi vurur; basîreti (iç görüşü) kapanır. Uyarı, kalbi diri olup gaybda Rahman’dan çekinenlere fayda verir. Allah, hem önden gönderilen amelleri hem de “izleri/etkileri” (sadaka-i câriye, faydalı ilim, salih evlat vb.) kayda geçirir; her şey “apaçık bir yazgı levhasında” muhafaza edilir.

Öne çıkan mesaj: Sadece yaptıkların değil, bıraktığın izler de yazılır. Hidayet, yönelene açılır.

13–19. Ayetler: Şehir halkı ve elçiler – reddin psikolojisi

Bir şehre iki, sonra üçüncü elçi gönderilir; insanlar “bizim gibi insansınız” diyerek reddeder, hatta “uğursuzluk” isnadıyla tehdit eder. Elçiler, vazifelerinin yalnızca apaçık tebliğ olduğunu söyler.

Öne çıkan mesaj: Hakikati reddedenler çoğu kez mazeret üretir; risâletin ölçüsü ise net tebliğdir.

20–27. Ayetler: Habîb-i Neccâr’ın imanı

Uzak semtten koşarak gelen mü’min, “ücret istemeyen ve doğru yolda olan elçilere uyun” der; “beni yoktan var edene niçin kulluk etmeyeyim” diyerek tevhide şahitlik eder. Şehid edilir; “keşke kavmim bilseydi, Rabbimin beni bağışlayıp ikram ettiğini” temennisiyle en yüce ahlâkı gösterir.

Öne çıkan mesaj: İman cesaret ister; mü’min, şahsî menfaat değil, kavmin hidayetini diler.

28–32. Ayetler: İlâhî ikaz ve tek sayha

Gökten bir ordu inmedi; tek bir sayha (sarsıcı bir çığlık) yetti. Tarih boyunca peygamberlerle alay eden nice kavimler helâk edildi. Sonunda herkes huzura toplanacaktır.

Öne çıkan mesaj: İlâhî kudret için sebepler çetin değildir; mahşer kesindir.

33–36. Ayetler: Ölü toprağın dirilişi ve “çift yaratılış”

Baharla canlanan toprak, akan pınarlar, hurma ve üzüm bağları şükür çağrısıdır. “Çiftler hâlinde yaratma” hem bitkilerde, hem insanlarda, hem de mahiyetini bilmediğimiz nice varlıkta tecelli eder.

Öne çıkan mesaj: Rızık ve düzen, tevhidin canlı delilleridir; nankörlük perde, şükürse anahtardır.

37–40. Ayetler: Gece–gündüz, güneş–ay

Gündüzün geceden “soyulması”, güneşin ve ayın ölçülü akışı, hepsinin kendine mahsus yörüngede yüzmesi: Kozmos, ilâhî takdirle işler.

Öne çıkan mesaj: Kâinattaki matematik ahenk, Rabbin ilmini ve kudretini gösterir.

41–44. Ayetler: “Yüklü gemi” ve rahmet istisnası

Nesiller, “dolu gemi”de taşınır; benzeri binecekler yaratılmıştır. Allah dilerse boğar; ancak rahmetiyle bir süre yaşama imkânı verir.

Öne çıkan mesaj: Yolculuklarımız (dünyevi ve varoluşsal) emniyeti Allah’tandır; nimet şükür ister.

45–47. Ayetler: Takvâ çağrısı ve infak imtihanı

“Önünüzdekinden ve arkanızdakinden sakının” uyarısına yüz çevrilir. “Allah dileseydi doyururdu; biz mi doyuracağız?” diyen zihin, imtihanın mantığını ıskalar.

Öne çıkan mesaj: Rızık Allah’tandır; kulluk payı paylaşmaktır.

48–50. Ayetler: “Vaad ne zaman?” ve ansızın yakalanış

Kıyâmet alay konusu yapılır; oysa tek bir sayha, tartışmalar sürerken ansızın herkesi yakalar; vasiyet etmeye bile vakit kalmaz.

Öne çıkan mesaj: Son an planlanmaz; hazırlık bugünden yapılır.

51–54. Ayetler: Sûr, uyanış ve adalet

Sûr’a üflenince kabirlerden Rablerine koşarlar: “Meğer peygamberler doğru söylüyormuş!” O gün kimseye haksızlık yapılmaz; herkes yaptığının karşılığını görür.

Öne çıkan mesaj: Dünya bir “uyku” gibi kısa; mahşer uyanışında adalet eksiksiz tecelli eder.

55–58. Ayetler: Cennet sahnesi – “Selâmün kavlen”

Cennet ehli gölgelerde, divanlarda nimetlenir; en büyük ikram, “Merhametli Rab’den sözlü selam”dır.

Öne çıkan mesaj: Maddî nimetlerin üstünde, Rabbin hitâbı vardır; asıl sevinç budur.

59–64. Ayetler: Mücrimin ayrılışı ve iki temel emir

“Ey suçlular, ayrılın!” nidası kopar. İki esas hatırlatılır: Şeytana kul olmayın; Bana kulluk edin – işte dosdoğru yol. İnatla inkâr edenlere cehennem kapıları açılır.

Öne çıkan mesaj: Din, kötülüğü defetmek ve hayrı kazanmak dengesidir: Şeytandan uzak dur, Allah’a yönel.

65–67. Ayetler: Ağız mühürlenir, organlar konuşur

Eller-diller-ayaklar şahitlik eder. Allah dilerse gözleri siler, yerinde çiviler; fakat imtihanın hikmeti gereği irade alanı tanınmıştır.

Öne çıkan mesaj: Kader–sorumluluk dengesi: Delil, kişinin kendi bedeninde bile saklıdır.

1. Ayet: Ömrün tersine çevrilmesi
2. Uzun ömür verilen, yaratılışta geriye çevrilir: güçten zayıflığa. Bu dönüşüm, faniliği ve hesap bilincini öğretir.
3. Öne çıkan mesaj: Gençlik emanet, ihtiyarlık ibret; her iki hâl de kulluğu olgunlaştırır.

69–70. Ayetler: Kur’ân şiir değildir; “Zikr ve Kur’ân-ı mübîn”dir

Kur’ân’ın maksadı edebî haz değil, hidayettir. Kalbi diri olanı uyarır; inat edene hücceti tamamlar.

Öne çıkan mesaj: Kur’ân bir rehberdir; ölçüsü hakikattir.

71–76. Ayetler: En‘âm (hayvanlar), şükür ve putların aczi

Binek ve gıdâ olan hayvanlar insanlar için boyun eğdirilmiştir; sütleri, faydaları nimettir. Buna rağmen putlara bel bağlamak, yardım edemeyenlere kulluktur. Rasûl teselli edilir: “Onların sözleri seni üzmesin.”

Öne çıkan mesaj: Nimet şükrü gerektirir; sahte dayanaklar, sahibine bile muhtaçtır.

77–79. Ayetler: Nutfeden cedelleşmeye – yeniden diriliş delili

Bir damla sudan yaratılan insan, Rabbine hasım kesilir ve “çürümüş kemiği kim diriltir?” diye alay eder. Cevap: “İlk defa yaratan, elbette diriltir.”

Öne çıkan mesaj: İlk yaratılış, iade’ye (yeniden yaratmaya) delildir.

1. Ayet: Yeşil ağaçtan ateş
2. Yeşilden ateş çıkaran kudret, ölüye hayatı elbette bahşeder. (Ağaç–oksijen–yanma ilişkisi, kevnî ayetlerin hikmet penceresidir.)
3. Öne çıkan mesaj: Zıtlardan hayat çıkaran Allah, ölümü de diriltir.

81–83. Ayetler: “Kun feyekûn” ve melekût

Gökleri ve yeri yaratan için yeniden yaratma zorluk değildir. “Ol” der, oluverir. Her şeyin melekûtu O’nun elindedir; dönüş de O’nadır.

Hüküm O’nundur; insanın yolu O’na çıkar.

Yâsîn Sûresi Fazileti ve Hadisler

• “Kur’ân’ın Kalbi” Vurgusu: “Her şeyin bir kalbi vardır; Kur’ân’ın kalbi Yâsîn’dir.” (Tirmizî, Fedâilü’l-Kur’ân, 7; Dârimî, Fedâilü’l-Kur’ân, 21). Bu rivayet, Yâsîn’in tevhid–risalet–âhiret eksenindeki yoğun mesajına dikkat çeker.
• Niyet ve Mağfiret: “Allah’ın rızasını ve âhireti dileyerek Yâsîn okuyan kimsenin geçmiş günahları bağışlanır.” (Dârimî, Fedâil, 21; Beyhakî, Şuab, 2/480). Not: Mağfiret vaadi, ihlaslı niyet ve amel bütünlüğü ile anlam kazanır.
• Hastaya ve Vefat Hâline Okuma: “Ölülerinize Yâsîn okuyunuz.” (Ebû Dâvûd, Cenâiz 20; İbn Mâce, Cenâiz 4). Ulemâ, bu rivayeti ölüm hâli yaklaşan hastaya okuyup telkine destek olarak anlamlandırmıştır.
• Sevabın Çokluğu: “Yâsîn’i okuyan, Kur’ân’ı on kez okumuş gibi sevap kazanır.” meâlindeki rivayetler (Tirmizî; Dârimî) fazilet babındadır. Derecelendirme: Hadislerin bir kısmı hasen/zayıf olarak değerlendirilmiştir. Amelde sahih delillere öncelik esastır.
• Günlük Vird Olarak: Bazı rivayetlerde geceleyin Yâsîn okumanın faziletine işaret edilir (Beyhakî, es-Sünenü’l-Kübrâ). Süreklilik (devam) faziletin en güçlü unsurudur.
• Rahmet ve Kolaylık: Sûrenin merkezindeki rahmet ve yeniden diriliş vurgusu, musîbet ve hüzün anlarında itmi’nan (iç huzur) sağlar; dua ile birlikte okunması tavsiye edilmiştir.
• Tilavet Adabı: Abdest, kıbleye yönelme, huşû; anlamını tefekkür ederek okuma; mümkünse dinleyip takip etme (meselâ kıraatle birlikte meâl).
• Hediye Etme (İsâlü’s-Sevâb): Okunan tilavet sevabının vârislere, ehl-i îman kardeşlere hediye edilmesi, ehl-i sünnet içinde caiz ve makbul görülmüştür.

Özet Uyarı: Fazilet bahislerindeki bazı rivayetler derece bakımından farklı değerlendirilmiştir. Usûl: Sahih olanlara dayan, zayıf olanları fazilet çerçevesinde, akîde ve farzları gölgelemeyecek şekilde kullan.

Kısa Notlar:

1) Ne Zaman Okunur?

• Her zaman okunabilir; özellikle sabah/akşam virdleri, gece okumaları, hasta/ölüm hâli, kabir ziyareti sonrası dua ile birlikte yaygındır.
• Cuma gecesi/günü ve hüzün–sıkıntı dönemlerinde okuma geleneği kuvvetlidir.

2) Nasıl Okunmalı? (Adab ve Niyet)

• Niyet: “Allah rızası için, Yâsîn sûresinin mesajıyla hidayetimi kuvvetlendirmek, sevabını…” (varsa) falanca kuluna hediye etmek.
• Adab: Abdest, temiz mekân, kıbleye yöneliş, teennî (ağır ağır), tartîl (ölçülü) tilavet; anlamını takip etme.
• Sesli/Sessiz: Duruma göre; başkalarını rahatsız etmeyecek ölçüde orta ses en uygun olanı.
• Tekrar: Küçük pasajları tekrar ederek tefekkür ve dua ile destekle.

3) Okumanın Hedefi

• Kalpte tevhid ve âhiret şuurunu tazelemek,
• Habîb-i Neccâr kıssası üzerinden iman–fedakârlık dersini diri tutmak,
• Kevnî ayetler (gece-gündüz, güneş-ay, ölü toprağın dirilişi) ile tefekkür etmek,
• Amel defteri (36/12) bilinciyle “geride iz bırakma” (sadaka-i câriye, faydalı ilim, salih evlat) motivasyonu kazanmak.

4) Sık Yapılan Hatalar

• Sadece okunuşla yetinip anlamı tamamen ihmal etmek.
• Toplamayı sevaba indirgemek; ahlâk ve amel boyutunu (kul hakkı, farzlar) unutmamak.
• Yanlış/transkripsiyon hatalarını düzeltmeden okumak; mümkünse Arapça aslını esas almak.

5) Meâl ve Tefsirle Destek

• Tilavetten sonra meâli baştan sona okumak,
• Tefsir özeti ile ana temaları (risalet–tevhid–âhiret) maddeler hâlinde notlamak,
• Günlük hayatta bir ayeti uygulama planı (ör. 36/12 → her hafta “kalıcı iyilik” hedefi).

6) Hastaya/Ölmek Üzere Olan Kimseye Okuma

• Huzurlu bir ses, korkutucu olmayan bir üslup, dua ile birlikte; telkini kolaylaştırır.
• Aile bireyleri kısa bölümleri nöbetleşe okuyabilir; ardından rahmet ve şifa duası.

7) Sevap Hediye Etme (İsâlü’s-Sevâb)

• Okuduktan sonra: “Allah’ım, sevabını (isim) ve bütün mü’minlerin ruhlarına bağışladım” niyetiyle dua.
• Devamlılık: Taziye günleriyle sınırlama; günlük/haftalık bir vird yap.

8) Kısa “Niyet + Dua” Örneği

• Niyet: “Ya Rabbi, Yâsîn tilavetimi sırf rızan için yapıyorum. Kalbimi Kur’an’ın nuruyla ihyâ eyle.”
• Dua: “Allah’ım, bu tilavetin sevabını başta Peygamber Efendimiz’e, ehl-i beytine, ashâbına ve (isim) kuluna hediye eyledim; kabul buyur. Kalbime yakin, amellerime ihlâs, dilime doğruluk ver. Âmîn.”

9) “Olmazsa Olmaz” Hatırlatmalar

• Tilavet sevabı için Arapça asıl esastır; transkripsiyon öğrenmeye yardımcıdır.
• Zayıf rivayetler, akide/ibadet usûlü yerine fazilet teşviki için kullanılır; sahih delile öncelik verilir.
• Yâsîn okumak, farzların yerine geçmez; namaz–oruç–kul hakkı gibi temel yükümlülükler ile birlikte bir değerdir.

10) Mini Okuma Planı (Öneri)

• Günlük: 1–2 sayfa + meâl
• Haftalık: Tam Yâsîn + tefekkür notu (3 madde)
• Aylık: Yâsîn + sevap hediye etme + bir “kalıcı iyilik” adımı (sadaka-i câriye vb.)